Jezelf zijn op de camping
Ah, dat heerlijke campingleven. Weg van dat hectische, complexe, dagelijkse leven van alledag. Terug naar de eenvoud van 20-25 m2 voor mij en mijn hele gezin. Slechts één tafel waar alles op moet gebeuren. Spelletjes spelen, eten, kleuren, verzamelen...
Douchen enzo, in het washok op de camping. Verstoken van allerlei vormen van gemak. Ok, we hebben wel gewoon gas, twee minikoelkasten om fatsoenlijk boter, worst en geen lauwe zure melk te hebben, een flinke stekkerdoos om Ipads en telefoons op te laden, maar verder. Verder weinig chemie. Back to basic. Zodat je weer even echt tot jezelf kunt komen.
Elk jaar op de camping sta ik met grote belangstelling te kijken naar de gadgets die andere mensen allemaal in hun respectievelijke kampeerverblijven proppen. Hele tv’s, schotels, ovens, megakoelkasten, enorme geluidsboxen enz… Zelf hebben we dit jaar een LED-lichtslang, met een klein zonnepaneeltje.
Vanavond bleek een net nieuw aangekomen gast op ons veldje dit toch weer te kunnen overtreffen. Man, petje op, tattoo, blote bast, ketting, witte sportschoenen met dit sokken, bestuurt met grote trots een drone. Een drone die met te veel kabaal het hele campingveld komt verkennen.
Ik verlies mijzelf spontaan in allerlei fantasieën over hoe dit handig zou kunnend in op de camping. Zo zou je het ding vooruit kunnen sturen om te kijken of een van de douches vrij is, zodat je nooit meer vertwijfelt met je toiletten onder de arm staat te wachten totdat een van die deurtjes met een douchje erop open gaat en je in de dampende walm en ranzigheid van je voorganger kunt stappen. Alleen als je zeker weet dat er minimaal drie douches vrij zijn, kun je gaan.
Of je laat de drone alvast volgens oer-Hollands gebruik een handdoekje op een van die fijne ligstoelen bij het zwembad droppen. Terwijl jij rustig je zwemtas in kunt pakken en ruim na opening van het zwembad kunt binnenlopen.
Misschien dat ie wel zo te programmeren is dat ie, voordat je lekker in je slaapzakje kruipt, even je tent vakkundig inspecteert op muggen en deze onschadelijk maakt. Dit zou mijn persoonlijke favoriet zijn geloof ik. Maar deze strijdt wel om de eerste plaats met de optie om de drone in de ochtend de bestelde warme broodjes te laten halen. Zodat je heerlijk in je pyjama aan je ontbijt in je tent kunt beginnen.
Of achter libelles aanvliegen om te kijken waar ze blijven. Of stiekem afgunstig bij de buurvrouw naar binnen gluren. Of de kinderen halen voor het eten. Of…. Al fantaserend is het inmiddels bijna donker geworden. Ik kijk opzij over ons veldje. De drone is allang verdwenen. Ik zie de eigenaar ervan druk in de weer bij z’n caravan. Hij hangt een hoeveel lampjes op, die in een flinke kerstboom niet zouden misstaan.
Tja, je kunt wel basic willen, maar uiteindelijk neem je jezelf als mens toch mee. Het blijft ook, of misschien juist op een camping: zien en gezien worden. En net als in het echt leven heb ik altijd een beetje moeite om daaraan mee te doen.