Brenda Spiegelt

Columns

Diepe drijfveer

In mijn krant staat een advertentie voor een oogmasker. Je weet wel zo'n ding dat je voor je ogen kunt doen, zodat je geen licht meer ziet en je beter kunt slapen. Geen idee of het werkt. Ik heb het nooit geprobeerd. Mijn probleem bij 'niet slaap' is meestal storend geluid, angst, jeuk of pijn en zelden licht.

Hoe dan ook dit slaapmasker is blijkbaar dusdanig bijzonder dat dit een aparte advertentieruimte krijgt in de krant. Het ding kost dan ook een dikke € 30 en dat is dan nog de aanbiedingsprijs. Bij de Hema heb je er één voor € 2,50, maar die zal wel niet zo bijzonder zijn.

Als ik dit masker op de site van de krant op zoek, dan zie ik dat er zelfs een heel filmpje in het Engels is gemaakt om uit te leggen wat dit masker zo bijzonder maakt. Diverse hele zachte lagen stof, een hele fijne band om je hoofd die maakt dat je ook nog oortjes in kunt doen en op je ogen ruimte om nog te kunnen knipperen. Volgens de site is dit merk gericht op het realiseren van ' micromomenten van selfcare '. Het masker is ideaal als je in het vliegtuig wilt slapen. Wederom: dit werkt natuurlijk alleen als 'licht' bij slapen je grootste probleem is. Het opgepropt in een volstrekt geconditioneerde ruimte die op 10 km hoog in de lucht hangt, lijkt mij reden genoeg om nooit in slaap te kunnen komen, maar dat terzijde.
Een andere mogelijkheid is dat je op je werk een powernap kunt doen, waarbij in een filmpje iemand daadwerkelijk zijn hoofd op zijn laptop legt met dit masker op. Wat mijzelf om allerlei redenen nogal ongemakkelijk lijkt en in de meeste gevallen vermoedelijk tot minimaal een hele stijve/pijnlijke nek leidt en een ontevreden baas.
Of om te ontspannen, waarbij iemand in een klassieke kleermakers zit met dit masker op het hoofd. Waarom dat een 'micromoment van selfcare' zou kunnen zijn,blijft voor mij een volstrekt raadsel. Ik heb in de kleermakerszit altijd binnen een paar minuten enorme kramp in allerlei niet nader te benoemen lichaamsdelen.

En toch…, toch raakt dit filmpje mij. Pas las ik een boek dat gaat over de uitbanning van de haast in je leven. In dit boek zit ook een hoofdstuk over reclame. Onomwonden stelt dit boek dat reclame heeft gemaakt dat het leven betekenis krijgt door wat we consumeren. Spullen vormen je identiteit. Reclame is gericht op twee diepe drijfveren: 'Ik ben bang' en 'Ik wil', de meest basale menselijke emoties. Ik ben bang om er niet bij te horen. Ik wil dit, omdat ik het nodig heb. Dit masker is hiervan een mooi voorbeeld. Het hele filmpje, de hele sfeer ademt: jij bent op zoek naar rust en dat ga je krijgen als je dit masker koopt. Doe het nu en je bent definitief af van dat vermoeide, onrustige gevoel overdag. Je krijgt weer controle over de hoeveelheid rust die je nodig hebt.

Precies hoe ik me vaak voel: moe, onrustig. Ik heb periodes dat ik slecht slaap. Als iets me daar af kan helpen..., kom maar door! Het idee dat ik met dit masker controle krijg over mijn rust en daarmee een betere versie wordt van mezelf is ontzettend aantrekkelijk. Ik voel het deze keer, het beroep op die hele diepe drijfveer van angst en willen bezitten. Het trekt aan me. En tegelijk voel ik ook hoe gek dat is. Dat het vinden van rust niet iets is wat ik krijg met welk 'ding' dan ook maar dat ik koop, maar dat het iets te maken heeft met wat ik in mijn hoofd en hart toelaat.

Ik sla de krant dicht, snuif de geur van mijn stadstuin op en zet mijn stoel achterover. Even een middagdutje doen.

Juli 2022